Cukrzyca

Przebieg kliniczny i rokowanie u pacjentów chorych na cukrzycę są zgodne z przeciętnymi, choć w niektórych szczególnych przypadkach mogą wystąpić poważne konsekwencje. W szczególności w przypadku osób hospitalizowanych z powodu cukrzycowej kwasicy ketonowej (DKA) rokowanie jest znacznie gorsze w przypadku osób, które chorują również na COVID-19, a dane pokazują, że śmiertelność w szpitalu była sześciokrotnie większa wśród pacjentów z DKA, którzy również chorowali na Covid-19 niż ci, którzy nie zostali dotknięci.

Na cukrzycę typu 2 składa się szereg zaburzeń charakteryzujących się hiperglikemią i wynikających z połączenia insulinooporności, niewystarczającego wydzielania insuliny oraz nadmiernego lub nieprawidłowego wydzielania glukagonu. Źle kontrolowana cukrzyca typu 2 wiąże się z wieloma powikłaniami mikronaczyniowymi i objawami neuropatycznymi.

Cukrzyca to grupa zespołów klinicznych, których głównym objawem są zaburzenia metabolizmu glukozy, spowodowane czynnikami genetycznymi i środowiskowymi. Istnieją głównie dwa typy cukrzycy, typ 1 i typ 2. Istnieją pewne różnice w etiologii, zachorowalności, objawach, charakterystyce choroby, leczeniu i wpływie tych dwóch typów cukrzycy.

Osoba chora na cukrzycę jest jak wchodzenie w błędne koło upadku: z jednej strony niski poziom insuliny wydzielanej przez trzustkę, ilość wydzielana do krwi wzrasta wraz ze wzrostem poziomu glukozy we krwi, z drugiej strony wysoki poziom insuliny we krwi cukier jeszcze bardziej uszkodzi wysepkę, pogłębiając brak wydzielania insuliny. Długotrwały wysoki poziom cukru we krwi może uszkodzić nerwy i narządy oraz spowodować powikłania.